เป็นเครื่องสวมศีรษะรูปยาว เมื่อสวมแล้วจะแลดูเหมือนการเกล้าผมขึ้นไปข้างบนเป็นทรงกรวยแหลม ปัดไปด้านหลังเล็กน้อย ใช้เป็นเครื่องทรงของพระเจ้าแผ่นดิน และเป็นเครื่องแบบขุนนางยุคกรุงศรีอยุธยา ก่อนพัฒนาเป็นชฎาหรือมงกุฎในภายหลัง

บาทหลวงกี ตาชาร์ด (Guy Tachard) กล่าวถึงพระชฎาของสมเด็จพระนารายณ์ เมื่อคราวเสด็จออกรับเอกอัครราชฑูตฝรั่งเศสในพระราชวังหลวงอยุธยา เมื่อ พ.ศ. 2228 ว่า “ทรงสวมศิราภรณ์เปล่งปลั่งด้วยรัตนชาติ เหมือนหมวกทรงสูง มียอดแหลมดั่งพิระมิด ล้อมรอบด้วยวงแหวน (เกี้ยว) 3 วงเรียงซ้อนห่างกันเล็กน้อย” แสดงให้เห็นว่าแรกทีเดียวพระชฎาเป็นศิราภรณ์ทำจากผ้าเช่นเดียวกับลอมพอก ตกแต่งด้วยเครื่องประดับทองฝังอัญมณีตามแบบไทย เช่น เกี้ยว ดอกไม้ไหว