ก่อเกิดลายสือไทย
ลายสือไทย คือรูปแบบตัวอักษรที่ปรากฏในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หรือจารึกสุโขทัยหลักที่ 1 ซึ่งประดิษฐ์ขึ้นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 1826 โดยดัดแปลงมาจากอักษรขอมหวัดและอักษรไทยเดิม ประกอบด้วยพยัญชนะ 39 ตัว และไม่มี 5 ตัว คือ ฌ ฑ ฒ ฬ ฮ มีสระ 20 รูป แบ่งเป็นสระลอย 1 รูป คือ สระอี และสระจม 19 รูป ส่วนวรรณยุกต์มีเพียง 2 รูปเท่านั้น คือ วรรณยุกต์เอก และ วรรณยุกต์โท
อักษรศิลป์ลายสือไทย
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ได้จัดทำสัญลักษณ์ประติมากรรมเครื่องเคลือบดินเผา ติดไว้บนผนังด้านบนของอาคารบริการ 1 ซึ่งตั้งอยู่บริเวณส่วนหน้าของมหาวิทยาลัย เมื่อ พ.ศ. 2526 ประติมากรรมเครื่องเคลือบดินเผามีลักษณะเป็นตัวอักษรสมัยสุโขทัย ข้อความว่า “สุโขทัยธรรมาธิราช” พร้อมภาพประกอบ ทั้งหมด 11 ภาพ มีขนาดความยาว 47 เมตร และสูง 4.50 เมตร จัดทำโดย คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร สัญลักษณ์ประติมากรรมเครื่องเคลือบดินเผาแสดงให้เห็นถึงปณิธานของมหาวิทยาลัยในด้านการจัดการเรียนการสอนทางไกล ซึ่งมุ่งพัฒนาคุณภาพของประชาชนทั่วไป เพิ่มพูนวิทยฐานะแก่ผู้ประกอบอาชีพ และขยายโอกาสทางการศึกษาต่อสำหรับผู้สำเร็จการศึกษา เพื่อสนองความต้องการของบุคคล และสังคมด้วยการจัดระบบการเรียนการสอนทางไกล ที่สามารถศึกษาได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องเข้าชั้นเรียน