ไดโนเสาร์เป็นสัตว์บก  มีอายุในช่วงยุคไทรแอสสิกถึงยุคครีเตเชียส  ประมาณ  245-65  ล้านปีมาแล้ว  ซากดึกดำบรรพ์ของไดโนเสาร์หรือที่เรียกว่า  ฟอสซิลไดโนเสาร์  ที่ค้นพบในประเทศไทยส่วนใหญ่พบอยู่ในชั้นหินตะกอน  โดยพบในบริเวณที่ราบสูงโคราช  และบางแห่งทางภาคเหนือและภาคใต้  ซึ่งชั้นหินดังกล่าวประกอบด้วย  หินดินดาน  หินทรายแป้ง  หินทราย  และกรวดมน  ที่มีสีน้ำตาลแดงเป็นส่วนใหญ่  และตอนบนของหินจะมีชั้นของเกลือหินและยิปซัมอยู่  ซึ่งหินชุดนี้เรียกว่า  หินตะกอนแดง  หรือ  กลุ่มหินโคราช  ดังนั้นจึงมักจะพบซากดึกดำบรรพ์ของไดโนเสาร์  อยู่บริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย  ได้แก่  ภูเวียง  ภูพาน  และภูหลวง

พ.ศ. 2519  ได้มีการค้นพบซากไดโนเสาร์ครั้งแรกในประเทศไทย  โดยกรมทรัพยากรธรณี  ที่ภูเวียง  จังหวัดขอนแก่น  โดยซากไดโนเสาร์ที่ค้นพบเป็นไดโนเสาร์ซอโรพอด  กินพืช  เดินสี่เท้า  คอยาว  หางยาว  และมีความยาวประมาณ  15  เมตร  ซากไดโนเสาร์ที่กระจายอยู่ทั่วไปในประเทศไทย  จำแนกได้  4  พวก  ได้แก่  อัลโลซอร์ (Allosaurus) เป็นไดโนเสาร์กินเนื้อขนาดใหญ่  ซอโรพอด (Sauropod)  เป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่   มีคอและหางยาว  อิกัวโนดอน (Iguanodon)  เป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดกลาง  และแฮดโดรซอร์ (Hadrosaurus)  เป็นไดโนเสาร์กินพืชขนาดกลาง  ลักษณะเด่นคือปากที่คล้ายปากเป็ด  นอกจากนี้ยังพบสัตว์เลื้อยคลานบิน  หรือเทอโรซอร์ (Pterosaur)  ซึ่งอยู่ในยุคครีเตเชียสตอนต้น  อายุระหว่าง  100  ล้านปีก่อนด้วย