การขับลำนำมอญร้องไห้ เป็นการขับร้องถึงพรรณนาคุณงามความดีหรือพระคุณของผู้เสียชีวิต เพื่อแสดงความกตัญญู ความจงรักภักดี และความอาลัยรักต่อผู้เสียชีวิต ที่จัดขึ้นเฉพาะงานศพระ งานศพของผู้สูงอายุ หรือ งานศพของผู้ที่มีคุณงามความดี ตามความเชื่อของคนมอญเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาที่มีมาตั้งแต่พุทธกาล เมื่อครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระนางมัลลิกาพระมเหสีของพระเจ้าปเสนทิโกศล ได้ร้องกล่าวคำพรรณนาถึงคุณงามความดีขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มีต่อชาวโลก เป็นการขับร้องที่ไม่มีดนตรีประกอบ ผู้ขับร้องต้องสำรวมวาจา อาการร้องไห้ต้องไม่แสดงออกจนน่าเวทนา ซึ่งจะกลายเป็นการแสดงไป การขับลำนำมอญร้องไห้เป็นจารีตหรือขนบประเพณีที่ดีที่ลูกหลานหรือศิษย์ควรปฏิบัติเพื่อรำลึกถึงคุณของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ปัจจุบันชุมชนมอญหลายแห่งยังคงรักษาและปฏิบัติอยู่จนถึงทุกวันนี้
Menu